De mannen van de Trans Trentino mei!

Overschoentjes

Vol goede moed werd er op zaterdag begonnen met een ‘klein stukje’ in fietsten. Toen de reisleider de mannen, die net wilde vertrekken voor de infietsronde, ontmoeten had hij er even een ‘hard hoofd’ in of dit wel goed zou gaan. Team BBC stond namelijk klaar met strakke, glimmende overschoentjes en op de vraag of ze wel eens eerder in de bergen hadden gereden was het antwoord; nog nooit!

Komen er nog mee van dit soort klimmen?

Peter had een route ingeladen geladen in zijn net nieuwe GPS die máár 20 kilometer lang was maar wel met maar liefst 1000 hoogtemeters. Met 35 graden werd er vertrokken en kwamen de mannen 2 uur later bezweet, moe en voldaan terug van het infietsrondje, zo’n klimmetje viel toch wel even tegen. Komen er nog meer van dit soort klimmen deze week was de vraag..

Team BBC

De volgende dag was het weer totaal omgeslagen, het was onweersachtig en al snel begon het te regenen. Het groepje GPS’ers zou de rode route rijden die richting het Lago di Caldaro en de Monte Roen leiden. Na een korte GPS uitleg en wat laatste instructies werd er vertrokken.

Precies om vier uur ’s middags kwamen de renners binnen in de volgende etappeplaats Salurno. Met veel waardering en verwondering werden ze ontvangen door het begeleidingsteam, vooral vanwege het feit dat de gehele rode route zonder problemen was afgelegd en dat in de stromende regen. Die regen bleek Team BBC niet te deren integendeel ze leken dat juist wel mooi te vinden. Dat beloofde wat voor de rest van de week, de reisleider wist dat het goed was en dat deze mannen uit het ‘juiste hout gesneden waren’.

Verborgen talent

De tweede etappe bracht de mountainbikers naar Baselga di Pine, het beloofde een pittige etappe te worden omdat er vooral heel veel geklommen moest worden en dat wederom in de stromende regen. Er werd genoten van het klimmen en de omgeving, de enige kleine smet op de dag was het feit dat Peter een schuivertje maakte op één van de gladde kasseien wegen. Dat leverde een flinke jaap en een dikke knie op, de knie werd goed verzorgd en gelukkig startte Peter de volgende dag weer alsof er niets gebeurd was.

Tijdens etappe 3 wordt er veel meer afgedaald dan geklommen, lekker! Zeker omdat de afdalingen stuk voor stuk schitterend, technisch en steil zijn; voor deze groep ex-motorcrossers op het lijf geschreven!

Op woensdag werd er van Levico Terme naar Folgaria gereden, de etappe loopt langs de 100 kilometer Forten route. Een route vol historie en herinneringen aan de eerste wereld oorlog. Gelukkig klaarde het weer langzaam op en kwam zelfs de zon af en toe tevoorschijn, overigens werd niet alleen het weer beter maar ook team BBC; wat een verborgen talent! In Folgaria werd er na de saunasessie in het hotel genoten van een welverdiende Italiaans diner.

De volgende dag stonden er twee zeer uitdagende trails op het programma, namelijk de Zenghini en de Navare trail; voor team BBC geldt hoe uitdagender hoe beter. De mannen kwamen met een grote grijns op hun gezicht binnen rollen in Torbole overigens veel vroeger als de reisleider had verwacht, deze groep bleef verbazen.

Te water

De knie van Peter was voor de start van de laatste etappe, Torbole – Riva, zo goed als hersteld. De laatste dag is absoluut geen gemakkelijke maar misschien wel de zwaarste van de week. De route brengt de mountainbikers namelijk over de legendarische Tremalzo van ruim 1800 meter hoog. Dat betekend een klim van maar liefste 1750 hoogtemeter in één keer. Er werd afgezien, af en toe gevloekt, maar vooral genoten. Na een onvergetelijke afdaling naar het Lago di Ledro en vervolgens terug naar het Lago di Garda kwamen Frank, Wilfred, Peter, Hans en Erik over de finish gerold bij Torbole. Hier werden ze ontvangen met medailles en bubbels door Maarten, Tom en Gijs-Jan.

Traditie getrouw werd er gedoopt in het Gardameer, de meeste deelnemers doen dan eerste de kleding, schoenen en helmen af maar deze mannen gingen ‘in vol ornaat’ het meer in. Dat scheelt weer een wasbeurt was de gedachte. Ook Maarten moest er aan geloven en werd op de schouders van Wilfred het meer in gedragen, het zorgde voor mooie plaatjes en een hoop hilariteit.

Terug in Leifers werd er een welverdiend pilsje gedronken en werden er sterke verhalen verteld tot dat de oogleden niet meer open gehouden konden worden. We hebben gelachen, afgezien, heerlijk gegeten, gedronken en genoten van elkaar. Mannen; bedankt voor het goede gezelschap en tot een volgende keer!

Wil je deze TransAlp zelf beleven? Eind september staat dit avontuur nog een keer op het programma. Op de reispagina van de Trans Trentino (sep/okt) vind je alle informatie.

>> Ga mee met Trans Trentino sept-okt <<